نوشته ها

امانت‌ِ پس از روز‌ ِ قدرت

من‌ می‌مونم و تو نمی‌مونی. به از اینکه ببینمت که موندی.
چرا اگر کسی تو خودش بره بقیه برای تیمار کردنش جمله‌ی تکراری؛ «عاشق شدی؟» رو به کار می‌برن؟ حالا نمی شه عاشق نشد و ناراحت هم شد؟ عشق کیلویی چند؟
دردهای ساده تنها برای مردم های ساده است اما ممکنه برای مردم غیر ساده هم دردهای ساده پیش بیاد. با این حال روزهای پاییزی که پدیده‌‌ی اینورژن [دگرگونی هوا] پیش می‌آد، ‌احساس قدرت پوشالی همه ‌جا رو فرا می‌گیره.
در ضمن آسمان همیشه و همه جا آبی نیست. این دروغی بزرگه که برای خالی نبودن عریضه گفته می شه.
پاداش‌ ِ پس از نگهداری ِ بد‌ ِ امانت،‌ جرقه‌ی روز ِ‌قدرت بود.
چند روز پیش روز جهانی قدرت بود.

2 دیدگاه در مورد “امانت‌ِ پس از روز‌ ِ قدرت”

  1. من هم همین احساس مشابه رو داشتم
    گاهی وقت ها فکر می کنم این احساس واسه اسمم
    هی پژمان تو هم همین حس رو داری
    حس پژمان بودن از ازل
    من می نویسم تا همه رو پژمان کنم
    خیلی خیلی دوست دارم نوشته های من و بخونی هم نام
    پژمان پاکدل هستم
    انسان فرزند آدم …
    تنها …

نظر شما در مورد این نوشته چیست؟

در پایین مشخصات خود را پر کنید یا برای ورود روی یکی از نمادها کلیک کنید:

نماد WordPress.com

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری WordPress.com خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

تصویر توییتر

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Twitter خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

عکس فیسبوک

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Facebook خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

درحال اتصال به %s