مبادا که نوای‌ام به گوش تو رسد.
چه کسی باور می‌کند من نیستم؟
من نیستم.
نبودم.
اشتباه از من بود.
باور کردم که در این دنیای نیستی، هستم.
بگذارید همین یک شب باهم شاد باشیم. [درست بعد از این مونولوگ زوزه‌ی گرگ‌های در کمین نشسته بلند می‌شود. گویی همه‌گی آن‌ها خوشحال شده‌اند.]
[سکوت]
پژ - Pej 
آخ من می میرم برای آخرین کلمه ! ای کاش تحملِ تحملش رو داشتیم !!!
شادی از پی ِ غم،
خوشی از پی ِ ناخوشی،
I’M VIRGIN
(this was told a very long time ago)